Günlerden İlk Hazan
Kalktım, sabahın sessizliğinin sesini dinledim.
Denize baktım, sonsuz ufuklara.
Hüznünden eksik, coşkulu bir Şiir demledim.
‘Ha yağdı ha yağacak’ takvimine girdi hava…
Kalktım, baktım ki güneş;
İlk defa doğuyormuş gibi aynı,
Henüz bu tonunu görmediğim kadar,
Alabildiğince turuncu…
Kalktım ya, yüreğim;
İlk defa hayranlık duyuyormuş gibi aynı,
Henüz bu coşkusunu görmediğim kadar,
Olabildiğince Umut’lu…
Kalktım bize sunulan yeni güne dostlar.
Yaşanacaksa yaşanacak bir gün daha var!.
O da uyanmış olmalı,
Her yanıma sinmiş buram buram Sevda…
Güzel bir şey olacak bugün, belli!.
Arap bülbülünün ötüşünden,
Dalgaların sesinden,
Mor ortancanın açışından,
Kolonya çiçeğinin kokusundan,
Kelebeğin uçuşundan,
Kertenkelenin tatlı telaşından…
Güzel bir şey olacak bugün, belli!.
Güneşin turuncusundan,
O’nun varlığından,
İçimdeki tarifsiz huzurdan,
Cigerlerime kadar çektiğim oksijenden,
Göğsümde biriken yaşama sevincimden…
Takvimler;
Son baharı,
İlk hazanı,
2 Eylül’ü gösterirken…